Hard werken met je benen op tafel

Afgelopen week een overleg gehad met directie & teamleiders. Tot dusver niets nieuws onder de zon, want zo'n overleg hebben we iedere maand. Dit overleg echter was er een zonder agenda en zonder de noodzaak en intentie besluiten te nemen. Nu hield ik al eerder een overleg zonder agenda met een klein clubje ('mijn' teamleiders) onder de titel gezamenlijk werkgesprek. Ook zo'n gezamenlijk werkgesprek kende geen agenda, maar ging toch nog redelijk vaak over praktische zaken die afstemming behoefde tussen verschillende teams.

In dit overleg, het 'benen-op-tafel-overleg' of BOT waren echter alle leidinggevenden van de bibliotheek aanwezig. De bedoeling was een informeel overleg, waarin iedereen onderwerpen kan aandragen waar we het vervolgens over kunnen hebben. De aanwezigen laten zich op deze manier voeden door de andere aanwezigen.

Natuurlijk komen er vragen en opmerkingen over het nut en de noodzaak van zo'n BOT. Op http://www.evidente.nl/ vond ik een aardige argumentatie voor dit harde werken met je benen op tafel:

"Het heeft lang geduurd tot ik tot het inzicht kwam dat, wat er uit ziet als niets doen, in feite heel productief en zelfs noodzakelijk kan zijn. En niet alleen ziet het eruit alsof je niets doet; als je het goed doet voelt het ook zo aan.
Een voorbeeld. Toen ik nog een baan had bij een groot bedrijf, had ik een collega die bij tijd en wijle z'n benen op het bureau legde en achterover geleund omhoog zat te staren. Ik vond dat destijds ongepast gedrag, maar stoorde me er verder niet aan, omdat hij een waardevol collega was die regelmatig met goede ideeën kwam. Die benen op tafel liet ik maar voor wat ze waren.
Het heeft jaren geduurd voordat ik inzag dat zijn waardevolle en creatieve inbreng een gevolg was van de activiteit die hij uitvoerde met z'n benen op tafel. Te weten: het vormen van een visie. Hij liet z'n fantasie op z'n beloop over de gewenste toekomst van de afdeling en het bedrijf waar hij werkte. Nu weet ik hoe belangrijk het is om deze activiteit bewust uit te voeren en op waarde te schatten. Zonder visie bereik je niks, al werk je nog zo hard. Dat geldt op organisatieniveau en op afdelingsniveau, maar ook voor je persoonlijk leven, in de hobbysfeer en voor je gezinssituatie. Zonder visie ben je stuurloos.
Dus zeg tegen jezelf dat je hard zit te werken als je met je benen op tafel ligt (je mag ook uit het raam staren of een eind gaan wandelen). Vorm je een beeld van de gewenste toekomst en weet dat je uiterst nuttig bezig bent. Je kan het eigenlijk niet vaak genoeg doen!"

Ons BOT was uiterst nuttig: we hebben diepgaand en vrijuit gesproken over de bedrijfscultuur en de manier waarop we deze willen, kunnen en moeten veranderen. Hoe we omgaan met elkaar, maar ook met onze medewerkers. Bijvoorbeeld door ze kansen te bieden in die veranderingen mee te gaan, maar ze in sommige gevalen ook duidelijk te maken dat ze wellicht niet de juiste persoon op de juiste plaats zijn.

Tot slot hebben we afgesproken het tijdstip van de volgende bijeenkomsten te verleggen van de ochtend naar de middag, zodat we de sessies kunnen afsluiten met een drankje. Op zie manier kan het benen-op-tafel naadloos overgaan in een drank-op-tafel!