woensdag 11 april 2007

Veertig woorden voor verdriet


Zo nu en dan lees ik nog wel eens een spannend boek. Lang niet zo vaak als ik zou willen (wil je dan wel hard genoeg?), maar tijdens wat verloren uurtjes wil het wel lukken. Deze paasdagen las ik Veertig woorden voor verdriet van Giles Blunt.
In het verleden keek ik steeds uit naar de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland. Die bracht steeds voldoende titels voor weer een flinke periode lezen. Nu gebruik ik voor de keuze van spannende boeken verschillende websites. Amazon.com kent bijvoorbeeld een lijst met 'Really, really thrilling books'. Bol.com kent een prachtig overzicht van de boeken die ook in VN's detective & thrillergids zijn opgenomen.
De site Crimezone is een van mijn favorieten. Crimezone.nl is een actuele, onafhankelijke en interactieve website opgezet voor en door (Nederlandstalige) fans van het thrillergenre met als doel een handige verzamelplaats te creëren voor informatie over dit specifieke genre. Niet alleen is de hoeveelheid informatie indrukwekkend, maar vooral de bijdragen van de lezers zelf maken de site extra interessant.
Met behulp van de site stel ik een lijstje te lezen titels samen en zoek vervolgens in de bibliotheek het boek erbij.
Wat de site nog aantrekkelijker zou maken is een zoek&boek knop van waaruit je direct een titel kan reserveren in je bibliotheek. Nu zitten die knoppen alleen nog op de sites van de bibliotheken, maar door ze (ook) op andere sites te plaatsen wordt het gebruik nog interessanter (en op Crimezone spannender).
Het boek van Blunt kreeg in 2002 een Silver Dagger Award en een fors aantal positieve recensies. Dat was dan ook de reden dat ik het meenam uit de bibliotheek.
Het was erg spannend. En leuk om te lezen. Behalve dan de omschrijving van onze beroepsgroep: 'Ik moet zeggen dat het allemaal heel boeiend is,' zei de bibliothecaresse. Ze was mollig en bleek en had helderblauwe ogen die glinsterden achter een buitengewoon onflatteuze bril.'
'De bibliothecaresse die omringd werd door stapels boeken van Agatha Christie en Dick Francis en haar dagen sleet tussen kasten vol boeken van Erle Stanley Gardner en P.D. James, leek te denken dat Delorme, met als enig doel om haar dag op te vrolijken, uit een detectiveroman was gestapt. Fijne zweetdruppeltjes parelden op haar bovenlip.'
De aanval van de bibliothecaresse op haar toetsenbord leek op een moord uit de boeken van een van haar favoriete auteurs - een woeste steekpartij. 'Dit computersysteem, ' zei ze met een gefrustreerd gesis, 'is niet echt geavanceerd. Het is zelfs heel miserabel. O, dat vervloekte apparaat.'
Hoezo 'Veertig woorden voor verdriet'?

Geen opmerkingen:

Powered By Blogger