“Als ze je een legende noemen, betekent dat eigenlijk slechts één ding: dat je een ouwe zak bent geworden.” (Paul Simon)
En óf ie een legende is:
- won 12 Grammy Awards (one of them a Lifetime Achievement Award) and five Grammy nominations
- selected by Time Magazine as one of the "100 People Who Shaped the World."
- received the first annual Library of Congress Gershwin Prize for Popular Song in 2007 (Wikipedia)
70 is ie inmiddels, die ouwe zak en nog een maandje dan gaat deze ouwe zak 'm zien in de Ziggo Dome. Op 18 juli is hij in Amsterdam voor zijn Graceland tour.
Om de voorpret te verhogen heb ik een usb-tje in mijn auto met alle Simon (& Garfunkel) albums die ik alvast met veel plezier beluister (en meegalm). Ook kijk ik zo nu en dan op de website van Paul Simon om zijn tour die in de VS is begonnen en binnenkort in Europa een vervolg krijgt een beetje te volgen. Kijk nog eens naar wat dvd-tjes van optredens, zoals The Concert In Central Park (in 1991 samen met Garfunkel)en het meer recente Library Of Congress Gershwin Prize For Popular Song (2009).
(Bijna) allemaal kennen we de grote hits die Simon schreef en inmiddels tot de klassiekers van de populaire muziek horen: Bridge over troubled water, The sound of silence, The Boxer, You can call me Al, 50 ways to leave your lover en nog heel veel meer.Om de voorpret te verhogen heb ik een usb-tje in mijn auto met alle Simon (& Garfunkel) albums die ik alvast met veel plezier beluister (en meegalm). Ook kijk ik zo nu en dan op de website van Paul Simon om zijn tour die in de VS is begonnen en binnenkort in Europa een vervolg krijgt een beetje te volgen. Kijk nog eens naar wat dvd-tjes van optredens, zoals The Concert In Central Park (in 1991 samen met Garfunkel)en het meer recente Library Of Congress Gershwin Prize For Popular Song (2009).
Mijn favoriete album is nog steeds There goes rhymin' Simon uit 1973. Met lekkere hits als Kodachrome en Loves me like a rock, maar ook met fantastisch mooie songs als American tune, Tenderness en Something so right. Hier een opname uit 1992:
Maar ook zijn meer recente werk is, hoewel stukken minder bekend, zeer de moeite waard. Zoals bijvoorbeeld Surprise uit 2006, waarin hij samenwerkt met Brain Eno. Ook het album So beautiful or So what? uit 2011 is een meer dan prachtig en Songs from the Capeman uit 1997, een samenwerking met Derek Walcott, winnaar van de Nobelprijs voor literatuur, bevat talloze mooie songs.
En dat hij nog altijd voor een mooi optreden kan zorgen, laat Glastonbury 2011 wel zien:
Toen ik onlangs mijn neef van 21 op een verjaardag vertelde dat ik binnenkort naar een concert van Paul Simon ga, keek hij mij een beetje glazig aan: 'Heb ik wel eens van gehoord, maar ik ken 'm eigenlijk niet echt.'
OK Maurice, we hebben het hier dan over een ouwe zak, maar wél over een levende legende!
3 opmerkingen:
Ik zag mr Simon vorig jaar, in het begin met frisse tegenzin op het NSJF in Rotterdam. Ik ging er eigenlijk van uit dat de man niet meer te zeggen had. Maar dat was dus niet zo. Prima optreden, al zat zijn haar wel heel erg raar.
Veel plezier in die nieuwe bak van Ziggo. Laat je, nu je toch weer aan t bloggen bent geslagen nog even weten hoe t was in die nieuwe hal?
Ook een verdienste als je nog haar hebt op die leeftijd toch? Trouwens, heb je niets meer te zeggen als je bijna 70 bent?
Ben ook wel benieuwd naar die enorme black box van Ziggo. 17.000 mensen kunnen in de zaal die speciaal ontworpen is voor versterkte muziek.
Voor het allereerste concert hier op 24 juni zijn nog kaarten te krijgen. Niets voor jou? ;-)
Misschien had ik dat niet moeten zeggen, van dat niets meer te zeggen hebben als je 70 bent. Ik bedacht me te laat dat ik best vaak naar muziek van bejaarden luister.
Als we op 24 juni niet in Belgie zaten waren we gegaan, Graceland is een wereldplaat.
Een reactie posten